Tot uitputting belast: de nachtmerrie van de vermogensbelasting is werkelijkheid geworden!

Ik wil niet verkeerd begrepen worden over mijn gevoel betreffende deze belasting op meerwaarden. Jarenlang pleit ik voor een globalisering van de inkomsten en, op vraag van een liberale premier, Charles Michel, had ik de belasting op effectenrekeningen bedacht. Maar vandaag, wat een intellectueel en fiscaal debacle! Geen enkele kwaliteitsvolle fiscalist kan hier anders dan met walging op reageren.

Ten eerste, laten we herinneren dat België de beroepsinkomsten zwaar belast, de eerste bron van spaargeld, aan een marginaal tarief van 50%. Daarom worden meerwaarden sinds 1962 niet belast, want men belast de kapitaalvorming niet.

Maar nu, tegen elke logica in, cumuleert men de belasting op effectenrekeningen met de belasting op meerwaarden, d.w.z. dat men, voor grote vermogens, zowel latente als gerealiseerde meerwaarden belast. Men negeert volledig de inflatie, die de belangrijkste bron van meerwaarden vormt, wat neerkomt op het belasten van de substantie van het kapitaal zelf. De regering heeft ook het idee laten vallen om minwaarden in mindering te brengen, waardoor een asymmetrische belasting ontstaat.

Maar dat is niet alles. Men zal de ondernemer op dezelfde manier belasten als een rentier. Men spaart degene die, voldoende welgesteld, zich tevreden stelt met het innen van interesten en dividenden van zijn kapitaal zonder het ooit te realiseren. Men belast uiteraard niet de grote controlerende aandeelhouders die, om deze te behouden, hun aandelen nooit verkopen, maar ze erven. En natuurlijk heeft dezelfde regering afgezien van het belonen van de langetermijn-aandeelhouder, die zijn aandelen tien jaar heeft aangehouden.

Men zal dus de spaarder uit de fameuze middenklasse belasten, iets wat zelfs de PTB verwerpt!

Laten we duidelijk zijn, zonder in de retoriek van de extreem-linkse te vallen : als men de breedste schouders echt wilde belasten, had men bijvoorbeeld de regels voor schenkingen gewijzigd, de belasting op effectenrekeningen uitgebreid tot andere activa en tegelijkertijd het tarief verhoogd, de schalen voor de belasting op beroepsinkomsten hervormd en een coherent conceptueel kader voor de fiscaliteit gedefinieerd.

Dus, daar is het. De zomer begint, en daarmee de administratieve nachtmerrie, temeer daar de banken reeds hebben aangekondigd dat ze niet klaar zullen zijn op 1 januari 2026.

En natuurlijk is dit tarief van 10% slechts een begin. Het zal stijgen tot 30%, zoals het CD&V in 2017 eiste, toen ik de belasting op effectenrekeningen ontwierp.

Kortom, voor een belachelijk laag fiscaal rendement maakt men dit land nog wat meer misselijk met belastingen en herinnert men eraan dat ondernemerschap, vanaf de eerste risicovolle investering, bij succes altijd zwaarder belast zal worden.

In het belang van zijn optimale verspreiding bieden wij u een automatische vertaling van dit artikel met behulp van kunstmatige intelligentie.​

De Stichting is niet verantwoordelijk voor de kwaliteit en de nauwkeurigheid van deze machinevertaling.

Dit artikel is oorspronkelijk in het Frans geschreven, dus het is de franse versie waarnaar in alle gevallen moet worden verwezen.